''I am Venom''
De droom begint met een scène waarin ik mijzelf bevind in een onderzoekingsruimte. Ik ben een man. De ruimte is gevuld met computers, mengpanelen, koele, flikkerende schermen en een kil, blauwachtig licht. Er is iemand in de kamer, een aanwezigheid achter mij. Ik voel de controle die hij over mij heeft, alsof onzichtbare krachten mij gevangen houden. Mijn lichaam staat strak, zonder enige mogelijkheid tot vrije beweging. Hij, de figuur achter de panelen, programmeert iets – toetsen die razendsnel worden ingedrukt, codes die oplichten op het scherm. Ik hoor een stem in mijn hoofd ''I am Venom''.
Mijn lichaam begint te bewegen, gedwongen door zijn manipulaties. Hij dwingt me om iets van lang geleden opnieuw te beleven. Ik voel de klap van een krachtige flits, een schok die pijn door mijn rug jaagt, zoals bliksem die zijn kracht toont. Hij bestudeert mijn rug, zoekt iets, iets wat hij wil. De gloed die daar ontstaat lijkt van belang te zijn.
Na een paar aanpassingen in zijn codering draait hij aan de knop ''rewind'' ik keer als in een videospel terug in de positie waar ik in wakker in werd, draai ik me ongewild een beetje zodat hij het beter kan zien, hij schakelt de knop ''activate'' in en alles begint opnieuw, ik voel opnieuw die scherpe pijn. Hij komt dichterbij, zonder woorden, maar met een intense focus. Hij onderzoekt de plek op mijn rug van dichtbij. Dan laat hij abrupt de ''controle'' los. De dwangmatigheid verlaat mijn lichaam en blijk compleet verdoofd. Mijn benen voelen zwak, alsof de grond onder me verdwijnt. Ik wankel, mijn lichaam kantelt achterover en dreigt neer te vallen. Tergend traag val ik achterover, ik kan de klap bijna voelen maar kan geen spier bewegen. Ik ben te zwak.
Net voordat ik de grond raak, grijpt hij me met een grauw vast – een wezen volledig gehuld in zwart. Zijn aanwezigheid straalt zowel dreiging als doelgerichtheid uit. Hij sleept me afkeurend naar een hoek van de kamer en haalt een gele draagtas tevoorschijn. De tas wordt voor mij op de grond gegooid, en hij gooit mij er uitgeput bovenop. Het voelt als stokken en canvas onder mij, een tent?
Daar lig ik, machteloos. Maar ondanks de dreiging, is er een vage hint van bescherming. “Onder deze omstandigheden,” denk ik, “is er precies een gevoel van zorg ondanks de wrede handelingen.” Mijn kinderen verschijnen plots in de kamer, mijn oudste zoon van acht en mijn jongste van bijna drie. Hun ogen stralen bezorgdheid uit. Ze willen helpen, ze willen me redden. Mijn oudste zoon opent de draagtas en begint alles eruit te halen. Mijn jongste probeert de stokken in elkaar te steken, een haastig gebaar van vastberadenheid. Mijn oudste, creatief en impulsief, maakt tot mijn frustratie een petje van de materialen in plaats van een tent.
Ik kan ze niet aansturen, mijn stem faalt. De bezorgdheid neemt het over. Ondanks mijn toestand, weet ik dat we samen een onderkomen moeten vinden, dat ik er voor hen moet zijn. Ik draai me moeizaam om op 1 arm en glimlach naar mijn kinderen. Ik vertel mijn zoon met veel moeite dat het een leuk petje is. Ik neem het eens vast en kijk er naar. Een vleug warmte vult me en ik krijg iets meer kracht. En dan, net wanneer de spanning het hoogst is, verplaatst de droom zich naar een ander fragment, een andere droom, die los staat van deze.
Interpretatie
Het is duidelijk dat deze droom vol symboliek zit, vooral met het thema controle en bescherming. De onderzoekingsruimte, de controle en de programmeur staan symbool voor situaties in het leven waarin je je machteloos voelt, waarin je lijkt te worden gestuurd door externe krachten of invloeden. Het feit dat ik in deze droom in de rol van een man ben, suggereert een innerlijke strijd tussen kracht en kwetsbaarheid.
De komst van mijn kinderen in de droom kan symbool staan voor mijn verantwoordelijkheid en liefde als ouder. Zelfs als ik me zwak en uitgeput voel, laat het zien dat er een deel van mij blijft proberen om te zorgen, om richting te geven. De gele tent, die bescherming symboliseert, en het kleur geel dat symbool staat voor de zonnevlecht chakra, toont aan dat er een blokkade zit. Iets houd me daar tegen. En het creatieve gebaar van mijn zoon om er een petje van te maken, kunnen betekenen dat oplossingen soms anders zijn dan verwacht en dat steun uit onverwachte hoek kan komen.
Deze droom lijkt te wijzen op de noodzaak om iets onder ogen te zien. Het herbeleven en begrijpen van de ervaring kan leiden tot inzicht en heling. Ik wordt in verschillende posities gebracht, keer op keer, waarschijnlijk tot ik het begrijp. Het wezen leek aanvankelijk gefrustreerd... of had hij gevonden wat hij zocht en was zonder woorden of referentie vertrokken? Of heeft hij MIJ iets laten vinden...? In ieder geval is er iets ''uit'' gekomen, iets toxisch, iets wat er uit moest?
Mijn buikgevoel zegt dat het beoogde doel is bereikt, al ziet het er niet zo uit op het eerste zicht. Ik kon de kracht niet vinden om te bewegen puur en alleen voor mezelf maar uiteindelijk wel voor mijn kinderen. Mijn liefde voor hen gaf mij de kracht om mezelf terug op te trekken.
Er is dus nog werk aan de winkel... maar de eerste stappen zijn gezet, dat geeft hoop!
Reactie plaatsen
Reacties